Miałam wczoraj bardzo trudny dzień z Tomkiem
   Nieźle mi d..... - zabolało  ... a potem przyszła taka fala wkurzenia  ...
 miałam ochotę skoczyć mu do gardła - jak zranione zwierze.... chciałam oddać i... nie miałam czym  fala odeszła i pozostało zranienie  
 i poczułam jak się napinam, dumnie zadzieram głowę, zaciskam usta.....
 obserwowałam to przez chwilę i podjęłam decyzję - wybaczam - odpuszczam.... nim się zagnieździ, urośnie i dołoży do plecaka.

    Ale poszło z rozumu, rozsądku i serce odmówiło

Wtedy przypomniałam sobie różę - piękną czerwoną różę... i posłałam ją w stronę Tomka w myślach  ... i tak została między nami a ja poszłam na spacer z psem i pooddychałam i poczułam jak powoli puszcza 
 Nie wiem czy do końca... ale wieczorem zasnęłam rozluźniona.   

 

No dobra. Prawie dowiózł, prawie żywą, więc prawie kochać 

  „I want to break free” - ten kawałek Queen'ów leciał rano w sklepie, w dniu w którym jechałem do Taty z darem serca. „Chcę się uwolnić”... No i... dałem radę, było pięknie. Nikt nam nie przeszkadzał. I ten mały cud – tego dnia padał deszcz, a na półtorej godziny przestał. Dokładnie tyle czasu ile potrzebowałem aby kupić kwiaty i złożyć ojcu tę odświętną wizytę na cmentarzu.

A potem, po czwartym kroku - niezwykłe uczucie ulgi i lekkości, rozanielenia. Cisza i spokój. I poczucie satysfakcji, że dokonałem tego, a przecież jeszcze 3 tygodnie wcześniej nie wiedziałem, że pojadę na trening, dlaczego, przecież nie planowałem. Intuicja mówiła: jedź, masz jechać. Tak więc radość tym większa.

Całemu treningowi w Kapkazach towarzyszył klimat radości i śmiech. Dużo się śmiałem – wszyscy zresztą wyjątkowo dużo śmialiśmy się, dużo było radości. Już w połowie zdałem sobie sprawę, że coś się we mnie odblokowuje, kto wie, może też mój tata zatroszczył się o to, żeby mi było wesoło. Miał niezwykłe poczucie humoru i dużo razem śmialiśmy się gdy żył. Także tego wieczoru w dniu w którym zrobiłem czwarty krok byliśmy z Olą u znajomych i już dawno tak się nie śmiałem, kto wie może jeszcze więcej  niż w Kapkazach To był jeden z najweselszych dni w ciągu ostatnich miesięcy. Ten i następny i jeszcze kilka później. W ogóle po ostatnim Wybaczaniu odblokowało się we mnie dużo radości i śmiechu.

W chwili kiedy to piszę czuję znowu ciepło i spokój związane z tamtym procesem. A zatem i kontaktowanie się z tamtym wydarzeniem daje taki rezultat. Pięknie...

Małe cuda. Kilka dni temu ktoś do mnie w towarzystwie coś powiedział - i zagotowało się we mnie. Nie dałem po sobie poznać, ale czułem jak szykuje się we mnie odwet, zemsta. Chwilę to trwało. Kiedy szedłem do metra doszło do mnie: co ja robię, bez sensu tak to trzymać, nie czekam z tym do wieczora - wybaczam Ci człowieku. W tej samej chwili podjechał samochód i ten sam człowiek zaproponował: może chcesz żeby Cię podwieźć? Uśmiechnąłem się do niego, ale i do siebie, poczułem wdzięczność. Małe cuda.

Pewne rzeczy – z tych co psuły mi krew - nie działają jak kiedyś działały. W różnych przestrzeniach. Małe rzeczy, ale i większe. Ból w krzyżu, z którym bujałem się od kilku miesięcy  ustąpił !

Czuję też, że odmłodniałem, także w myśleniu o pewnych sprawach. Dziś też dotarło do mnie: od nienawiści człowiek się starzeje. Kiedy robię miejsce na miłość, kiedy dzielę się nią z innymi, czuję że młodnieję.

I już jestem po czwartym kroku... I już po kolejnym Wybaczaniu. Jestem fanem Wybaczania. Dla mnie to wyjątkowe uczucie. Błogie, dające ulgę, spokój i wielkie poczucie bezpieczeństwa. Parę dni po czwartym kroku przyszło do mnie: Życie jest cudem. Przez małą szparę w sercu czasem można to zobaczyć. 

Kosteczko dziękuję! Bardzo mi dziś pomogłaś. Czasem próbuję uporać się z rzeczą, (sprawą) trudną długo i mozolnie, a potem przychodzi taki moment jak ten, pada jakieś słowo (które pewnie wcześniej padało już wiele razy nie docierając) i...EUREKA!!! Tak właśnie jest teraz, Twoje słowa wreszcie dotarły gdzie trzeba :)Oj, no co, niektórzy potrzebują wersji dla słabszych Tak, poświęcam temu mnóstwo energii, "zasilam" zamiast odciąć zasilanie, czyli zaakceptować. Miotałam sie kilka ostatnich dni, czując wręcz fizyczny ból, nie umiałam sobie tego "poukładać", a teraz czuję jakby spadł mi z serca wielki ciężar, wiem nareszcie gdzie robiłam błąd. Dziękuję Pozdrawiam Cię serdecznie, buziole wielgachne 

Bardzo dziękuję Zbyszku za odpowiedź, muszę to sobie przemyśleć i oswoić. Oraz zastosować... Dobrze, że mam na to całe życie  Może jeszcze przy okazji mała rada co zrobić gdy w trakcie pisania odpowiedzi na ważny dla mnie temat restartuje się komputer?  A mojemu Aniołkowi Stróżkowi wielki, wielki  za cierpliwość i umiejętność przywracania woli walki Wiesz gorzowski Aniołku kogo mam na myśli?