U mnie zmiany przychodzą po woli, uczę się cierpliwości, której często mi brak. Pierwsze wybaczanie było silnym przeżyciem - delikatne zmiany przyszły po pół roku, potem po roku odczułam znaczacą różnicę w relacji z mamą. Mam wrażenie jakby coś wracało na swoje miejsca bez pośpiechu, spokojnie. Parę dni temu w podczas trudnej sytuacji w pracy złapałam się na tym, że już nie myślę, że mogę komuś zrobić krzywdę - to duża ulga, którą zawdzięczam WYBACZANIU - które było podczas wakacji.

Dziękuję wszystkim uczestnikom "Jesiennych Kapkazów".
Dziękuję również bardzo Ewie i Mariuszowi, byliście kochani.
Minął jeden dzień i już zgłosił wykonanie czwartego kroku Grzegorz.

Gratuluję!

• Grzegorzu
• Marto
• Basiu
• Lilu
• Dorota

---

                                         
                                           

Po Wybaczaniu, czyli od 1,5 miesiąca, stopniowo dostrzegam zmiany w swoim życiu. Przede wszystkim dopiero teraz czuję, jak mi było przedtem źle. Źle z tym, że zablokowała mi się pamięć o mojej mamie kiedy umarła prawie 2 lata temu. Wracają dobre, ciepłe wspomnienia i takie to przyjemne.
Zmieniły się moje stosunki z ojcem, a przecież on sam się nie zmienił, tylko ja nie reaguję już tak samo. Przestałam być nagle wdzięcznym celem do wyładowania złości, agresji i czegokolwiek. Po dwudziestu paru latach odkąd przestałam być dzieckiem! Duuuża ulga.
Nie słuchałam być może dośc uważnie Andrzeja, kiedy mówił o zagospodarowaniu pewnej przestrzeni, która powstaje po wybaczeniu, a może tak miało być, ale zaraz po czwartym kroku dopadły mnie kolejne "zmory". ALE,   ale okazuje się , że teraz o wiele łatwiej niż kiedyś potrafię skontaktować się ze swoją podświadomością i poradzić sobie z tymi "zmorami". Tak, czy inaczej, jakieś nowe przestrzenie we mnie samej stały się łatwiej dostępne. "Robale" gryźć będą, ale mam narzędzia do "odrobaczania"
Taka listopadowa pogoda za oknem, wyłażę z grypy, a tak mi dobrze, że musiałam się tym podzielić.

No ... ale się "napowzruszałam"